ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΩΝ

       Γιά τά γνήσια τέκνα του Θεανθρώπου Χριστού, ο θάνατος είναι μιά μεγάλη γιορτή, γιά τήν προετοιμασία τής οποίας αγωνίζεται κανείς καί κοπιάζει σέ ολόκληρη τή ζωή του. Ο αγώνας γιά τήν προετοιμασία αυτής τής εορτής συδαυλίζει τό πνεύμα τής μετάνοιας, τής νήψης καί τής ετοιμότητας τών φρονίμων Παρθένων τής Παραβολής. Επιπλέον καθιστά τόν άνθρωπο δοξολογικό καί ευχαριστιακό όν, καί μάλιστα, κατά τίς ώρες τού πόνου καί τών ποικίλων πειρασμών τής ζωής. Έτσι προγεύεται ο πιστός τήν ερχομένη Βασιλεία, χαίρεται τή δική του '' εν Χριστώ '' αιώνια διάσταση καί ομολογεί ότι όντως ''έρχεται ώρα καί νύν εστίν''  ( Ιωαν. 4,23). Επιπλέον αυτή η στάση ζωής μεταμορφώνει τόν παρόντα αιώνα σέ γεφύρι στερεό, γιά νά περάσει ακίνδυνα ο χριστιανός στό αιώνιο περιβόλι τών παιδιών Τού, τών ''ελθόντων εκ τής θλίψεως τής μεγάλης''

( Αποκ. 7,14)