ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΙΒΗΡΙΤΗΣ

... Ο σκοπός της ζωής δεν νοείται έξω από τόν Χριστόν. Και ό,τι κάνουν οι άνθρωποι σαν έργα πολιτισμού, φιλοσοφία, λογοτεχνία, ποίηση, γενικά καλές Τέχνες, πολιτική, οικονομία, αγώνες για ελευθερίες κ.λπ. , αφού δεν γίνονται από ελατήρια πίστεως και αγάπης, αλλά και για τη δόξα του Θεού και τον αγιασμό του ανθρώπου, είναι όλα αρνητικά, χωρίς φώς και αλήθεια, χωρίς μεταμορφωτική δύναμη. Είναι απλώς εκφραστικά της καθολικής εμπαθείας των μη αναγεννηθέντων ανθρώπων, είδωλα επινοηθέντα από την διαφθαρείσα φύση μας. Γι΄αυτό όλα αυτά τα προΪόντα της πεσμένης αδαμιαίας φύσεως έχουν τη σφραγίδα της ατελείας, της εμπαθείας, της πλάνης. Αντιθέτως, τα άνθη της Ορθοδοξίας, σαν φιλασοφία, θεολογία, καλλιτεχνία, κοινωνιολογία, είναι αληθινά, φωτεινά, γεμάτα από χάρη Θεού, αναλόγως βέβαια μέ τούς φορείς και εκφραστές και τα εκμαγεία τους...