ΤΑ 7 ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

    Τά εκκλησιαστικά μοναστήρια είναι η ψυχή της πνευματικής υπόστασης καί ζωής της Εκκλησίας. Σ΄αυτά στηρίζεται ακλόνητα τό πνευματικό έργο της. Είναι τό χρυσό κρηπίδωμα του θεοδύναμου προορισμού της. Τά μυστήρια είναι οι αγωγοί της λύτρωτικής χάριτος του πανάγιου Πνέυνατος. Η χάρη, έμφυτη στή θεότητα, καί πλούσια απορρεύσασα από τό σωτήριο Πάθος του Χριστού, είναι η δύναμη εκείνη πού σκοτώνει τήν αμαρτία, καθαρίζει τήν πεσμένη φύση από τά ράκη της φθοράς, ανανεώνει καί αγιάζει τόν άνθρωπο, δίνοντας του δύναμη νά παλέψει κατά τών παθών πού σπιλώνουν τή φύση του, καί κατά της επιβουλής του διαβόλου, του πνεύματος της ακαθαρσίας καί της πλάνης. Μόνο μέ τή χάρη του Θεού μπορεί ο αμαρτωλός άνθρωπος νά εκπληρώσει τό θεοδύναμο προορισμό του, νά σώσει τήν ψυχή του, κληρονομώντας τή βασιλεία του Θεού. Μακριά από τή χάρη ο άνθρωπος ατροφεί πνευματικά, μαραίνεται και πεθαίνει.

    Είναι όντως τραγικό, νά βλέπει κανείς τούς περισσότερους χριστιανούς νά ενδιαφέρονται γιά τόσα καί τόσα πράγματα της επίγειας ζωής, της τόσο εφήμερης καί παροδικής, καί νά είναι παντελώς ανίδεοι γιά τίς πηγές της σωτηρίας τους. Νά κάνουν τόσα πολλά γιά τήν ίαση των σωματικών τους αρρωστημάτων καί ν΄αδιαφορούν γιά τή νόσο της ψυχής, τήν αμαρτία, η αποία, αν παραμείνει αθεράπευτη, θά τήν οδηγήσει στήν αιώνια απώλεια. Είναι όντως θλιβερό, ο άνθρωπος, τό τραγικό καί αντιφατικό αυτό ζώο, να χάνει τή χαρά καί τήν ευτυχία του καί νά παραδίνεται τόσο αλόγιστα στή δυστυχία καί τά αιώνια κολαστήρια. Είναι τραγικό, ενώ δίπλα του βρίσκεται τόσο πρόχειρα η χαρά και η ευτυχία του, η φωταύγεια του ουρανου καί η δροσερότητα του Παραδείσου...